donderdag 9 september 2010

We komen eraan!!!

Zomaar, onverwachts gaan Sharisa en ik voor 3 weekjes naar Nederland. De tranen schieten nog in mijn ogen van blijdschap. Ik was er zo opgewonden van dat ik de halve nacht niet heb kunnen slapen. Dit cadeau is echt een grote blessing. Weet je, ik heb het echt goed hier samen met mijn geweldige man en mooie dochter, voel me thuis, heb er mooie vrienden bij gekregen, heb God op een andere, diepere manier leren kennen en het is fantastisch om zoveel in de gemeenschap te mogen werken met kinderen die niks hebben. Maar het moeilijke blijft dat jullie Sharisa niet zien groot worden, het is zo'n fantastisch meisje wat ik graag met jullie zou willen delen en dat doet soms pijn. En nu hier de kans om haar weer een beetje meer te mogen gaan ontdekken. Dit maakt me opgewonden. Heerlijk om jullie een hug te kunnen gaan geven en we gaan lekker met ons nichtje Jael zwemmen, naar de dierentuin, koekjes bakken, kinderwagenrace, dansen en een happy meal halen. Joehoe, Jael: je tante en nichtje komen eraan hoor. 11 oktober landen we op schiphol. Dat is nog maar een maand!!!! In die tussen tijd eerst even verhuizen, alles inpakken en heT nieuwe huis op orde krijgen. Weet je, Abe staat hier zo relax in. Ik moet echt dank je wel voor hem zeggen. Het is een groot offer wat hij brengt, maar hij gunt het ons zo. Hij support dit aan alle kanten. Als dat geen liefde is.... Dank je wel lieve schat!!! Ben trots op je!!!

maandag 6 september 2010

Baby!!!!!!!!!!!!!!!!

2 armpjes, 2 beentjes, een hoofdje, gewoon een echt heel klein mooi mensje met een hartje wat je hoort kloppen. Wonderlijk, ontroerend en zo dankbaar waren we toen we donderdag een echo hadden en we voor het eerst ons kindje konden bewonderen. Heerlijk om te mogen uitzien naar ons tweede prinsje of prinsesje. Ik ben nu 13 weken zwanger en het gaat goed. De normale zwangersschapsmisselijkheid is duidelijk aanwezig, maar ok, valt goed mee te leven. Mijn buik groeit lekker, dat maakt me helemaal trots. 10 Maart zijn we uitgerekend. Maar tot die tijd genieten we met zijn drietjes van het wonder dat in mij mag groeien. Zelfs Sharisa schijnt het te snappen :-). Dan wijst ze naar mijn buik en zegt ze baby baby.