2 rundvleeskroketten alstublieft!

Zin om lekker ordinair naar de snackbar te gaan. Een grote friet te bestellen met een klodder mayo, 2 heerlijke rundvleeskroketten en een schep ijskoude appelmoes. Mmmmmm, lekker........

Ons gebed

handen en voeten

Op onze basis in Brazilie waar ik een zomer heb gewerkt met straatkinderen hing een bordje wat mij diep raakte: "Je kunt niet heel de wereld veranderen, maar wel iemands wereld."Het bemoedigd me altijd weer. Mijn hart is soms zo groot dat ik iedereen in Ashton wel zou willen helpen, er is zoveel armoede en ellende. Maar je kan niet heel Ashton in een keer helpen, maar wel de individu. Dat is zo mooi en dat maakt je zo rijk. Vorige week spraken we met een vrouw, ze is nu 5 maanden zwanger en ze heeft echt haar hart voor ons uitgestort. Ze is zwanger, maar er is geen man in beeld. Ze is een hard werkende vrouw, 5 dagen in de week werkt ze voor 200 euro in de maand. Ze werkt om te overleven. Maar hoe dat nu moet nu ze een kind krijgt? Fijn dat we met haar konden praten, haar mochten bemoedigen en voor haar mochten bidden. Zo dankbaar dat ze geen abortus heeft gepleegd, maar dat ze de waarde van het leven ziet. Ze wil in dit alles echt op God vertrouwen. Het heeft me diep geraakt, vooral omdat ik nu zwanger ben en ik helemaal begrijp dat je het allerbeste voor je kind wilt geven. Ik zou haar zo graag financieel willen helpen. Ik heb mijn hart voor God uitgestort. Een paar dagen later kregen we een envellopje met geld in onze handen gedrukt, 500 rand. Dit was het antwoord op mijn gebed. Zaterdag was Abe een dag vrij en zijn we saampjes gezellig naar Worcester gereden en konden we een heel babypakket samenstellen voor haar. Helemaal geweldig om te doen. De volgende dag hebben we het bij haar gebracht, ze kon haar ogen niet geloven, ze was zo verschrikkelijk blij en dankbaar. Ik geloof echt dat dat het evangelie is. Het is goed om mensen te bemoedigen, maar nog belangrijker is; geef ze te eten als ze honger hebben, geef ze kleren als ze niks hebben, voorzien in noden. Dit is ons gebed:

We wanna be Your hands, We wanna be Your feet
We'll go where You send us, go where You send us
We'll be Your hands we'll be Your feet
We'll go where You send us, go where You send us

And we'll try, yeah we'll try
to touch the world like You touched our lifes
And we'll find our way
To be Your hands

We'll abandon every selfish thought
We surrender everything we've got
You can have everything who we are
And perfect everything we are not
We are willing, we are not afraid
You give us strength when we say

We wanna be Your hands we wanna be Your feet
We'll go where You send us, go where You send us
We'll be Your hands we'll be Your feet
We'll go where You send us, go where You send us

Hiep hiep hoera!!!!

Hiep hiep hoera er was er eentje jarig! Ik voelde me echt jarig en dat mede door jullie allemaal. Dank jullie wel voor al jullie lieve kaartjes, berichtjes, telefoontjes etc. Doet me goed. We hadden dit jaar niet een big party gepland. Mijn energie laat me af en toe in de steek, dus een beetje rustig aan is wel zo relax. Maar in Afrika weet je maar nooit wie er langs komt en op wat voor tijd stip. Haha, altijd weer spannend. Het was ontzettend gezellig. Mijn nichtjes zijn de hele middag geweest, lekker taart gegeten en spelletjes gespeeld. Jaja, zo worden al die Nederlandse spelletjes eens gebruikt. Lys, die rummikub is een favourite! Zo leuk. 's Avonds heeft Abe heerlijk Afrikaans voor me gekookt, de kamer helemaal gezellig gemaakt met allemaal kaarsjes en zijn een paar vrienden en mijn schoonmoeder en schoonzus geweest. Het was precies goed. Ik geniet nu nog lekker na van de afrikaanse bos bloemen die mamma heeft 'gestuurd'!
Wat ook bijzonder was is dat we gisteren ook een afspraak hadden bij de verloskundige. Dat maakte mijn verjaardag wel extra bijzonder. Het is elke keer weer feest om ons wondertje te horen en te zien. Ja, in Afrika krijg je elke keer een echo. Dat is wel anders dan in Nederland. Dit keer was de echo wel een beetje onduidelijk, omdat ons kindje te groot wordt voor de echo, haha. Je ziet stukjes en dan moet je goed kijken, wat zie ik nou? Ons wondertje is nu 2,5 kilo en ziet er super gezond uit. Ook ik ben, ondanks mijn zwangerschapskwaaltjes, goed gezond zegt de dokter. Die bevalling zal niet grote problemen geven zegt hij. De computer heeft gisteren uitgerekend (hoe dat kan snap ik niks van, maar goed) dat de uitgerekende datum nu 25 maart is. Dat zal bijzonder zijn, dat is ook de dag dat mijn vader jarig was. We moeten maar zien, er kan nog van alles veranderen. We zijn dankbaar dat alles zo goed eruit ziet. Daarna hebben we bij birdsparadise geluncht om mijn verjaardag te vieren. Was erg gezellig. Leuk dat Abe dan speciaal voor mij zo 'spijbeld :-)' van zijn werk.

Ons paleisje

Zomaar eens een overzichtje van waar wij wonen. Links is ons huisje. Het linker raam is onze slaapkamer het rechter raam is de woonkamer en het achterste raam bij de "garage" is de babykamer. Rechtse foto zijn de overburen, dus dat is mijn uitzicht de hele dag als ik thuis ben en achter de computer zit :-).


Deze twee foto's is onze straat. Je ziet nog net op de voorgrond onze brievenbus en onze rozen, die opdit moment een beetje verlept zijn door de zon.

WARM!

Warm, echt heel warm!!! Dit weekend was het echt verschrikkelijk WARM. Tempraturen boven de 35 graden en als de wind een beetje waait is dit warme wind. Dus het was WARM! In ons huisje is het lekker en goed vol te houden met de airco. Maar verder bijna niemand die een airco heeft, peentjes zweten gewoon. En dan zul je net zien dat je een druk weekend hebt. We hebben een erg goed en gezegend weekend gehad. 4 vrouwen hadden een babyshower georganiseerd voor mij. Ze hadden allemaal lekkere dingetjes en cadeautjes voor de baby mee genomen en we hebben heerlijk gebept. Lekker als vrouwen onder elkaar.
Abe heeft zaterdagavond gepreekt. De kerk was stampvol met jeugd (en insekten :-)). Het was echt feest en powerfull. Hij heeft gepreekt over David en Goliath met als thema; de strijd behoort aan God. Ging erg diep!
Zondagochtend dienst bij ons thuis, daarna bij mamma Baardman gegeten. 's Avonds onze cursus en afsluiting van de rivaval week. Sjoh en toen was ik moe. Ook al die verschillende talen is soms best heftig. De ene dienst is in Afrikaans, de cursus is in engels, telefoongesprekje in nederlands en Abe e ik praten maar waar we zin in hebben. Kwestie van elke keer weer omschakelen. Merk dat het behoorlijk vanzef gaat, maar dat ik er soms nog wel moe van wordt en me even niet meer zo goed kan concentreren of eerlijker gezegd, geen zin in heb om me te concenteren na zo'n lange dag. En dat is dan ook prima, soms ben je gewoon vol en hoeft er niet zo nodig iets meer bij.

Pappa verft mijn bedje

Kijk eens hoe mooi mijn bedje wordt. Pappa is hard bezig om mijn bedje helemaal klaar te maken. Ik kan bijna niet wachten totdat ik erin mag slapen.

Zomaar wat bezigheden

Waar zijn we zoal meebezig de laatste tijd. Even een update. Het is nog steeds zomer, heerlijk weer. Zolang het rond de 30 graden is hou ik het goed uit, gelukkig zijn er maar weinig dagen boven de 30. En op zulke dagen zit ik lekker onder de airco en waag ik me niet te veel naar buiten. Abe werkt hard, ik ben blij dat hij komende zaterdag een dagje vrij heeft. Kan hij lekker uitrusten en doen wat hij wilt. 's Avonds gaat hij preachen hier op Ashton. De hele week is er een revival week met als thema 'Its a season of restoration'. Elke avond is er een bijeenkomst. Echt feestjes voor God. Ik ben nog steeds verbaasd hoe de Afrikanen helemaal uit hun bolletje kunnen gaan. Geweldig hoe ze dansen voor God. Zaterdag avond zal de laatste avond zijn en is Abe uitgenodigd om te preken. Verder zijn we ook samen begonnen met een leiderschaps- discipel cursus, elke zondagavond 9 weken lang. Geweldig, bemoedigend, inspirerend en leerzaam. Zondagavond was de eerste keer, zo gaaf om iets daadwerkelijks nieuws met Abe samen te doen. Echt een verrijking voor ons huwelijk en onze visie in het leven. Weet je, soms ben ik een beetje de hoop verloren voor Ashton. Het is echt af en toe als Sodom en Gomorra. Zaterdag nog bij mijn schoonmoeder in de straat. Zijn volwassen mensen gewoon met vergaande sexuele handelingen bezig op straat waar de kinderen tussen spelen, zoveel mensen die dronken rond lopen en op elkaar lopen te schelden. 'Avonds gingen twee broers elkaar te lijf met messen, zo voor je op de straat. Dan weet je niet wat je mee maakt en kan ik eigenlijk alleen maar huilen. In wat voor wereld leven we. Dan denk ik bijna; er is geen hoop meer voor Ashton. Zondag waren we zo bemoedigd. We hebben de dvd van transformation gezien. Een getuigenis hoe God in Colombia de meest erge drugs en geweldage stad in een keer omdraait, alleen door een paar mensen die gaan opstaan en beginnen te bidden. Wauw, het heeft ons zo aangesproken. Als God dat kan doen voor een stad, kan hij dat ook doen voor een klein plattelandsdorpje. Er is hoop voor Ashton!!!
God heeft ons ook bewaard in een ongeluk. Een week geleden heeft er een auto in ons gereden, aan de rechter voorkant. We zijn enorm geschrokken, maar gelukkig zijn er geen gewonden gevallen. De bestuurder die ons heeft aangereden reed roekeloos en veels te hard, hij is ook niet gestopt en is heel hard doorgereden. Waarschijnlijk bang, omdat we denken dat hij had gedronken. Een hele rompeslomp bij de politie en verzekering. Ondertussen hebben we ons autootje nog niet terug en zijn ze onderdelen aan het bestellen. Wel knap lastig,we lopen veel, wat voor mij niet meer zo makkelijk gaat. En Abe gaat elke dag met de taxi naar zijn werk. We hebben geen andere keus, want er is geen openbaar vervoer net als in Nederland. Maar dankbaar dat ons en ons babaatjie niks is overkomen.
Overdag ben ik veel thuis, regelmatig echt kots misselijk, goed teken, ons wondertje groeit. Dat betekend voor mij plat op bed tot het weer is gezakt. Gelukkig voel ik me halverwege de middag en 's avonds vaak een stuk beter. Gisteren zijn mijn 2 nichtjes en neef geweest uit school. We hebben heerlijk gezwommen. Ze zijn steeds minder bang voor het water, durven al meer. En ze leren beetje bij beetje echt zwemmen. Zo leuk om ze dat te leren en ze te zien genieten. Echt een verrijking voor hun, want de meeste kinderen in Ashton komen nooit in een zwembad en kunnen ook niet zwemmen. 's Avonds lekker met de oudste gekookt en gezellig rondom de tafel, met mes en vork gegeten. Mooi dat Abe en ik dat stukje gezelligheid en het met mes en vork eten mogen bijbrengen als uncle en auntie.