een kijkje in ons huis

de keuken, de badkamer en de woonkamer

world cup!!!!!

We hebben gewonnen!!! Zuid Afrika is wereld kampioen rugby. Big party zaterdagavond. Heel Afrika stond op zijn kop. De mensen hier weten pas wat feesten is. Het begon vrijdag al. De kinderen hoefden geen uniform aan naar school, Abe hoefde zijn pak niet aan naar zijn werk. Iedereen droeg een groen springbok shirt. Nergens meer een shirt of vlag te krijgen. En daar zat iedereen om 9 uur zaterdagavond voor de tv. Vol spanning, opwinding en emotie. Ik leer Abe gelijk weer een beetje beter kennen. Wat is hij fanatiek zeg. Op het puntje van de bank, schreeuwend naar de tv,haha. we hebben bij Sharon en Hennie gekeken. Was erg gezellig. En dan het moment....nog 1 minuut te gaan. De engelse maken geen schijn van kans meer, het is game over. Niet normaal, iedereen gaat de straat op, vooral in de coloured community. Ik moest echt aan oud en nieuw denken. Muziek uit huizen, mensen dansend op de straat, rond rijdende toeterende auto's, een geschreeuw en een gejuich. Mijn schoonzus vertelde me dat veel mensen heel de nacht door gaan braaien en feesten op de straten.

De volgende dag is de schoonfamilie bij ons wezen eten. Erg gezellig. Heel het huis vol mensen. Ik heb ze hali galli geleerd. Echt lachen, wat zijn die enthousiast, ze gaan tot het uiterste om te winnen, tegen het vals spelen aan, haha. Het is goed om de schoonfamilie om me heen te hebben, ze nemen me echt op in de familie en ben er altijd welkom. Ook als Abe naar zijn werk is maak ik regelmatig even een draai voor een praatje.

Wat minder leuk nieuws. Abe's vader is erg ziek. Zijn oom is zondag geweest en hij is vel en been en ligt als een hoopje mens onder de dekens. Bij hem thuis zijn de omstandigheden erg slecht. Dit doet ons pijn. Bidden jullie met ons mee? Dank jullie wel!

ministry

We want to be Your hands, we want to be Your feet. We’ll go where You sent us.
Dit is zo Abe’s en mijn verlangen, uitreiken waar we kunnen uitreiken. Jezus laten zien. Hier in Ashton is zoveel gebrokenheid, zoveel armoede, zoveel alcohol, drugs en sex problemen. Het raakt echt ons hart. We willen niet stil blijven zitten, maar waar begin je. Ik hoorde eens de uitspraak: je kan niet heel de wereld veranderen,maar wel iemands wereld. Soms is een glimlach of een praatje al genoeg. Gisteren zijn we met een paar van Abe’s vrienden bij elkaar gekomen om God groot te maken, te bidden en een ministry plan optestellen. Al een paar jaar geleden heeft God tot ze gesproken om de community in te gaan, maar nu is het daadwerkelijk tijd om de handen uit de mouwen te steken. Elke zondag zullen we bij elkaar komen om God hart te zoeken, Hem groot maken om wie Hij is. En elke woensdagavond zullen we als team bij elkaar komen om voor de ministry te bidden, plannen te maken en uit te reiken. Dit zal het begin zijn Als God ons kan vertrouwen in de kleine dingen zal Hij ons grote dingen gaan geven. Mijn hart is ook echt bij de kinderen hier. Het lijkt me geweldig om iets met hun te gaan doen,maar alles zullen we stap voor stap doen. In de eerste plaats gaat het om God en zullen we Gods hart hierin zoeken. We zijn excited voor de toekomst. Volgende
week zondag zullen we de bergen in gaan, daar is een kinderkamp en zullen we daar ministry doen. De kinderen bemoedigen in hun vaak zulke moeilijke omstandigheden. We zien ernaar uit.

Bedankt voor al jullie lieve berichtjes, doet ons erg goed. We kunnen nog niet persoonlijk reageren, we krijgen vaak de mailtjes niet verzonden via hotmail. Dat is frustrerend, maar weet dat we het erg waarderen!

2e week in Afrika

Weer even een berichtje van de familie Baardman. Samen hebben we het erg goed. We genieten echt van elkaar. Heerlijk als hij weer thuis komt uit zijn werk en Abe om me heen te hebben. Ik begin steeds meer aan het Afrikaanse leven te wennen, maar ons hollandse ontbijtje gisteren was toch echt genieten. Thx TT!!!!! Een bruine boterham met kaas en een bruine boterham met vlokken. Onbewust merk ik nu heel erg hoeveel waarde je eigenlijk hecht aan je eigen cultuur. Abe en ik scheppen onze eigen cultuur in huis. Dat is een uitdaging, maar gelukkig zijn we alle twee nietr de moeilijkste en kunnen we goed praten. Ik mis alleen mijn fiets!!!! Echt waar. Wat ik hier doe is zitten, eten of erop uit in de auto. Over een paar maanden ben ik tonnetje rond. Dus plan de campagne......ja Lys en Bart, we volgen jullie goede voorbeeld op. We zijn begonnen met hardlopen. Al een dag hebben we volgehouden, haha. Maar ik ben echt heel gemotiveerd, dit is echt een nieuwe fase in onze relatie. Wordt vervolgd........
Nu na twee weken begint het ook wel te kriebelen om iets te gaan doen. Ik ben de afgelopen weken druk geweest met mensen bezoeken, 2 dokter bezoeken voor visum, papieren regelen voor visum, boodschappen doen (een heel project hoor hier in Afrika),huisvrouw zijn, bloemly de hond heb ik samen met mijn schoonzus gewassen en geknipt, nooit gedacht dat ik dat ooit in mijn leven zou doen. Maar ik begin echt mijn werk te missen. Vanochtend heb ik een kijkje genomen op een afrikaanse school hier, praatje gemaakt met de directeur. Leuke man, ik ben altijd welkom heeft hij gezegd. Alleen toen ik thuis kwam kwamen de tranen. Ik mis Nederland, ik jullie, ik mis de normale gang van zaken. Als ik geen actie onderneem gebeurd er niks, dan zit ik alleen thuis. Elke dag moet ik er weer bewust voor kiezen om erop uit te gaan en onder de mensen te zijn en afrikaans proberen te praten. Maar elke dag is het een keuze en het moet van mezelf anders intergreer ik nooit. Dat kost wel veel energie, maar zie dat het heel belangrijk is.
Gisteren avond kreeg ik een telefoontje van mijn lieftallige zus: ze hebben een ticket geboekt en komen 11 februari!!!! Echt helemaal geweldig, een knipoog uit de hemel. Ze komen mijn verjaardag vieren in Afrika. Zo leuk, Abe was ook gelijk helemaal enthousiast.
Ok, ik ga zo naar de bibliotheek om een lidmaatschap aan te vragen en dan ga ik een leuk afrikaans romannetje halen, goed voor mijn afrikaans. Nog even geduld mensen, maar de ADSL is bijna geregeld en dan kunnen we het blog op een normale manier bijhouden. Drukkie voor jullie allen.

2e dag in afrika

Lieve allemaal, de internet is terrible hier!!!!!!!!!!!Aaaaaah, sorry, we houden het kort, want de tijd is al bijna om. Het gaat goed met ons. Mijn eerste ervaringen zijn: een koude nacht, lang in de rij staan, niet mijn smaak meubels...wat een shops hier, haha, veel lol, lekker eten, en een allermooiste en liefste man die heel goed voor me zorgt en erg geduldig met me is. Maar hier, bewonder onze slaapkamer; we hebben een super mooi bed gekocht!!!!! En dit alles dankzij jullie. We hebben het van het bruiloft geld gekocht. Een cadeau van jullie allen. De nachtkastjes ga ik van de week nog verven, nog suggesties voor een kleur??? Tell us! Morgenochtend voor het eerst ontbijt op bed in ons grote bed, wat word je dan opeens volwassen.

Bedankt lieve vriendjes, vriendinnetjes en mooie familie dat jullie daar waren op schiphol. Veel tranen, maar het was goed, wetend dat jullie ons supporten. Heerlijk mams de kruidnootjes!!!!! En Willie, we missen je ook, groeten aan de tandarts, hahahaha. Dikke kus, het ga jullie goed. Hoop weer tot snel, maar de internet is heeeeeeeeeeeeeeeeel bijzonder hier.