prinsesje

Sharisa is ons andere prinsesje. We zijn helemaal verliefd op haar. Ze heeft van die leuke opmerkingen en we lachen regelmatig samen, we hebben veel lol met elkaar. Ze eet ontzettend goed, wat het gezellig maakt aan tafel. Buitenspelen en op ontdekkingstocht gaan in de grote tuin is een feest voor haar. De ene keer gaat ze op haar "scooter", de andere keer neemt ze haar poppen mee. En chocola (cholata, hoe Sharisa dit noemt) is haar favourite, zo moeder als dochter. Ze kan ontzettend eigenwijs doen en wilt ALLES zelf doen. Mamma zelluf........ Dit vraagt geduld, maar soms ben ik verbaasd wat ze dan toch allemaal al kan. Ja en soms gaat het fout, de grond vol drinken, de wc onder poep en net iets teveel wc papier gepakt om haar neus te snuiten. We lachen er maar om, zo leert ze.

4 maanden

Joelle was gisteren 4 maanden uit. Zij is een geweldig meisje. Zo lief, rustig, gezellig en tevreden. We genieten enorm van haar. Ze lacht veel, kan lekker spelen, slaapt de hele nacht door en ze heeft een hoog knuffel gehalte en heerlijke wangetjes om te zoenen :-).

Zo slaapt ze. Altijd met het lakentje over haar hoofd en heeft ze geen lakentje, dan met een doekje of speelgoedje, maar er moet iets over haar hoofd. Net als Abe, die ligt ook altijd helemaal verstopt onder de dekens.

zusjes

Zijn ze niet leuk!
We hebben echt twee heerlijke meiden, echt om trots op te zijn.

Ziekenhuis bezoek

Dachten we dat de rust eindelijk helemaal was terug gekeerd in huize Baardman raakt onze lieve kleine Joelle weer zo ziek. Uren hoesten totdat ze bijna stikt, overgeven en overgeven, benauwd. Zaterdagochtend heb ik Abe van zijn werk gebeld dat we nu toch echt maar naar het ziekenhuis moeten gaan. Ik gebeld naar de kinderarts, komen we aan bij de eerste hulp is het bedje al voor voor ons geregeld. (goed he!) Na een uitgebreid onderzoek heeft ze een virus en behoorlijke bronchitus. De melk drinkt ze, maar komt er net zo hard weer uit. We voelden ons veilig in het ziekenhuis en we zijn goed verzorgd. We zijn net met een zak medicijnen thuis gekomen. Joelle is behoorlijk ziek, dit maakt mij nog onrustig. Maar wel dankbaar dat we als gezinnetje weer bij elkaar mogen zijn.

Hollands praatje

Ja, jullie nederlanders houden ervan om over het weer te praten, dus vandaag doe ik even mee. Het is noodweer bij ons. Regen, regen, regen en een behoorlijk harde wind. Abe was maar net op het nippertje thuis. De kloof (weg tussen Ahton en Montagu) hebben ze een half uur later afgesloten. De rivieren zijn overstroomd. Abe kan morgen ook niet bij zijn werk komen met de overstromingen, maar flauw hoor, nu moet hij bij ABSA Montagu gaan werken. Ze hebben geen kantoor voor hem, dat betekend geen computer, geen bureau, geen telefoon....... dus werken kan hij ook niet. Naja, dan maar een beetje met klanten kletsen die binnenkomen.
Het is de laatste week ook verschrikkelijk koud. 's nachts zijn de tempraturen onder nul, in de middag loopt het zo op naar 13 graden. Alleen het verschil met Nederland is dat ze hier geen centrale verwarming kennen. Dus ons huis is ijzig, maar dan ook ijzig koud. Dekbed, 2 dekens en een fleechedeken, dikke pyjama en een dikke trui, zo stappen wij ons bed in om een warme nacht te kunnen hebben. Het lijkt wel of we camperen in de winter. Of we nou in ons tentje zitten of in ons huis, qua tempratuur maakt het niet heel veel uit. Gelukkig hebben ze deze week ons dak eindelijk goed gemaakt, dus het regent niet meer in huis. HOERA!

Trots

De juffrouw was vandaag super trots op haar. Het is zo goed gegaan, ze is zo'n gezellig meisje. Thuis vertelde ze hele verhalen.Zij praat over skol en niet over school :-). Dan zegt ze: Sharisa skol skommel, skol spelen. Waar is Luka? vraagt ze dan. Ik heb nog nooit gehoord van Luka en vraag aan haar wie dat is: Luka skol spelen. Zo ze heeft een nieuw vriendje. Dan vraagt ze later: waar is die ander kindertjies? Zo gezellig dat ze er heel de tijd over praat. Ze is er helemaal vol van (en ik ook).

Sharisa naar school

Kleintjes worden groot en wel heel vlug groot. Sharisa is woensdag voor het eerst naar school geweest. We brachten haar weg, ze begon meteen te spelen en wilde niks meer van ons weten :-). En toen ik haar kwam ophalen wilde ze niet met me mee, ze wilde nog spelen. Goed teken toch. Gisteren was het iets anders, dikke tranen toen Abe weg ging en de juffrouw zei dat de hele dag haar rugzak, haar tuitbekertje en Teddy om haar heen moesten zijn. Ach die schat, het stukje vertrouwde van huis wilde ze graag bij haar hebben. Ik ben bebieuwd hoe het vandaag gaat. Ze gaat 3 ochtenden in de week. Abe brengt haar om half 8 en ik haal haar om 12 uur weer op. Ze gaat naar de King Christian School. Een engelse christelijke prive school waar je kan gaan t/m middelbare school. We hebben er goede verhalen van gehoord en haar beste vriendje Joel gaat daar ook naar toe. We merken gewoon dat Sharisa veel uitdaging nodig heeft en ze het heerlijk vind om met andere kinderen te spelen. Dan voel je je echt op en top moeder hoor als je daar met andere mamma's, pappa's, oma's en opa's staat te wachten op het schoolplein. Wat een heerlijk trots gevoel!