dance, dance, dance

Wat een droppie

Zo slaap ik......

Lekker aan het spelen, lachen en zingen op het balkon.

Mijn zwembad

Pappa en mamma hebben een zwembad voor mij gekocht. Echt leuk. Ik heb met al mijn eendjes gespeeld en heel hard gespetterd en gespatterd.

Anna

Dit is Anna. Een keer in de week is ze bij ons in huis om naar Sharisa te kijken en het huis een beetje schoon te maken, zodat ik kan doorgaan met mijn werk en allerlei afspraken kan maken. Anna is geweldig, super lief en gezellig mens. Ze is zo leuk met Sharisa. Ze is echt een blessing voor ons.

Maar wat ongelovelijk. Terwijl alle baby's in Nederland een oproep krijgen om een vaccinatie te halen voor de Mexicaanse griep is dit voor Sharisa onmogelijk. We dachten dat het misschien wel slim zal zijn, want het woekerd nogal daar bij jullie, terwijl dit hier in Afrika helemaal niet leeft. Het leeft er dus zo danig niet dat een vaccinatie tegen de Mexicaanse griep zelfs niet bestaat. Ok, dachten we, dan halen we hem wel in Nederland. Mams heeft half Nederland afgebeld (bedankt!!!!), maar het is onmogelijk dat Sharisa er een zal krijgen. Omdat het een lange zaak is om alle papieren in orde te krijgen staat Sharisa nog niet ingeschreven in Nederland en dat kan nog zeker wel 9 maanden duren. Hier in Afrika gaat het niet vlug, maar laten we ook maar niet van Den Haag praten. Ze heeft wel een Nederlands paspoort, maar dat geldt niet. Alleen voor alle Nederlandse baby's is er een vaccinatie gereserveerd, ja, zo Nederlands is Sharisa dus niet. Dus we bidden en vertrouwen erop dat we een kerngezonde maand zullen hebben daar bij jullie.

Amazing!

Het was amazing!!!!!!!!!!!!!! Helemaal top. Om 3 uur zou de funkids middag beginnen en om 1 uur hadden we met de werkers afgesproken. Toen we aankwamen rijden om 1 uur stonden er denk ik al 60 kids op ons te wachten. We hebben gezegd dat ze al hun vriendjes en vriendinnetjes moeten gaan halen en dan zal om kwart voor 3 de deur open gaan. Je weet niet wat je ziet in de straten, kids, kids en kids. Allemaal even opgewonden. Maar dan....hoe ga je dit geordend laten verlopen. We hebben ze in een lange rij gezet en in groepjes van 5 naar binnen laten gaan. Zo konden we iedereen persoonlijk verwelkomen. Maar voor ons gevoel kwam er geen einde aan de rij. Van elke hoek van de straten bleven er maar kinderen komen. Uiteindelijk hebben we getelt dat er zo ongeveer 600 kinderen waren. Wat een feest!!!!!!!!!!

En het was echt feest!!! We hebben gedanst, gezongen en gedanst. En deze kinderen kunnen dansen hoor, neem dat van mij aan. Daarna hebben ze ademloos naar een verhaal geluisterd, mochten we voor ze bidden. Geweldig! Toen zijn we in groepen uit elkaar gegaan om spelletjes te spelen. Het vraagt alles van je om zoveel kinderen allemaal happy te maken, maar het was TOP! En zeker voor herhaling vatbaar. het grappige is dat 600 kinderen jou nu kennen, maar jij niet alle 600 kinderen. Loop je bij de Spar naar binnen zie je dat kinderen elkaar aanstoten en naar je wijzen. Sjoh, mijn taak als kinderwerker is nu dus echt begonnen.

fun kids

Helemaal leuk!!!! Dit hele weekend hebben we een outreach. En het begon al vanochtend vroeg. We hebben met een stelletje 1700 pakjes chips voor de kinderen gebracht op de scholen met een uitnodiging voor de ouders en de kinderen om dit weekend te komen naar de outreach. Het kinderprogramma is in 'mijn handen', onder de naam: fun kids. Het is de bedoeling dat we hier mee door zullen gaan en sport, spel, kunst middagen gaan geven voor de kinderen in de community. Het doel is: lol hebben, plezier maken. Daardoor relatie opbouwen en kijken wat de behoeften van een kind is. En op die manier mogen we de kinderen ook over God vertellen en kunnen we voor ze bidden. Morgenmiddag is de grote fun kids middag waar we gaan dansen, spelletjes gaan spelen, kids praise etc. Iets waar ik naar uitzie, maar wat me ook wel een beetje gestresst kan maken. We hebben 1700 uitnodigingen weggeven, wat als al die 1700 kinderen gaan komen???? Ik geef het maar over.... We zijn gesponserd met schoolmaterialen en 50 ballen wat we voor de kinderen weg mogen geven. We hebben vandaag al 4 ballen weggegeven, sjoh als je dan de gezichten van de kinderen ziet. Een dankbare lach van een kind is het beste compliment wat je in je leven kan krijgen.

Jonathan

Jonathan, een prachtige jongen die we kennen van de straat. Hij zwerft altijd maar een beetje rond. Maar als we hem zien klopt ons hart een beetje vlugger, gewoon dat gevoel van compassion. Je kan niet heel de wereld veranderen, maar wel iemands wereld. Abe had al een paar keer met hem gepraat, uitgenodigd voor de kerk. En ja hoor, daar stond hij zondagochtend voor de kerk. Zo bouwen we een relatie op met hem. Maandagavond hebben we hem mee genomen voor een metamorfose. Abe heeft hem eerst mee genomen naar de kapper om al zijn haren af te scheren, daarna had Abe hem meegenomen naar ons huis waar hij wel een half uur in bad heeft gezeten en hij nieuwe schone kleren kon aantrekken. Zijn oude kleren hebben we in een vuilniszak gedaan en ook symbolisch weggegooid: vanaf nu beginnen we opnieuw. Een nieuwe start in het leven. Terwijl hij een bord spaghetti zat te eten hebben veel met hem gepraat en hem bemoedigd. We mochten voor hem bidden en Abe heeft hem later gebracht naar zijn ouders. Dit is moeilijk omdat zijn ouders geen verantwoordelijkheid voor hem nemen, ze hebben een alcohol probleem en Jonathan moet maar zijn eigen zaakjes opknappen. Zijn leven bestaat uit bedelen, erg vernederend. We hebben hem vertelt dat zijn thuissituatie niet meteen zal veranderen, maar als hij wil veranderen moet hij die keuze maken en zullen andere mensen zien dat hij is veranderd. We willen nu een pad samen met hem lopen, hem helpen om de goede keuzes te maken en we willen hem brengen naar de jeugdavonden van de kerk, zodat hij de juiste vrienden om hem heen zal krijgen.

Dit is de nieuwe Jonathan, hij straalde van oor tot oor, hij is zo opgewonden.

Trots

De dokter is ontzettend trots op Abe (en ik ook). Hij moest vandaag terug komen om te kijken hoe het gaat, hoe zijn suiker is en of de medicatie nog verhoogd moet worden. Goed nieuws is dat Abe niet met insuline hoeft te spuiten, maar een pilletje in de ochtend genoeg is. De dokter was verbaasd over Abe's motivatie. We eten zo ontzettend gezond, soms om bijna eng van te worden. We drinken alleen maar water en thee. En Abe hardloopt om 6 uur in de ochtend. Resultaat: de kilo's vliegen eraf. Abe is al 6 kilo afgevallen. De broeken vallen van zijn lijfie als hij geen riem om doet en zijn buikje is bijna een sixpack. Sjoh en Abe was al zo mooi, maar hij begint er nu toch wel heeeeeeeeeeeeeeel goed uit te zien. Hihi.
Ook zijn we trots op Sharisa, ze heeft vandaag haar eerste boterham gegeten!!! Weer een nieuwe mijlpaal. Zo schattig om te zien. Je geeft een stukje brood in haar handen en dan eet ze het. En ze vind het nog lekker ook. Ook geven we zo af en toe een soepstengel waar ze lekker op sopt. Een groot feest voor haar. Ondertussen heeft ze al weer 2 tandjes naast elkaar aan de onderkant, LIEF! Zo ik ben een trotse mamma en een trotse vrouw.