Tongue tie

Wat is dat nu weer?!?!? Iemand zei plotseling tegen mij, maar Joelle is tongue tie. Nog nooit van gehoord. Gelukkig hebben we internet en met een paar drukken op de knoppen heb je vele theorien daar over. En inderdaad, ik begon onze lieve Joelle daarin te herkennen. Het betekent dat je tong te vast zit, waardoor je je tong niet goed kan bewegen. Dit geeft problemen met drinken en later met haar spraakontwikkeling. Mams en ik gisteren naar de kinderarts en die bevestigde dit en stuurde ons meteen door naar de chirurg. Chirurg?!?!?! Dat klinkt eng. Vroeg of laat moet ze eraan geholpen worden, dus dan maar meteen, omdat ze er nu al last van heeft. Donderdag 5 mei moeten we al om 6 uur in het ziekenhuis zijn en zal de chirurg onder narcose haar tongetje los branden. Ach......... de schat. Gelukkig hoeft ze niet te blijven en mogen we haar weer mee treug nemen. Wordt vervolgd.......

ezeltje rijden

Hiep hiep hoera, nog een beetje feest voor Sharisa haar verjaardag. Sharisa had voor haar verjaardag een tochtje rijden op een ezeltjes kar gekregen van Christien. Helemaal leuk. Eerst hebben we gezellig geluncht en wat is er dan lekkerder dan een pannenkoek met patatjes en tomatenketchup. Mmmm....... En nadat we onze magen vol hadden gegeten zijn we op de ezeltjes kar geklommen en hebben we Montagu door gereden. Sharisa heeft er van genoten en wij samen met haar. Bedankt Christien voor deze gezellige middag!

opdragen

Gisteren hadden we het voorrecht om Joelle op te dragen in de kerk. Dankbaar zijn we voor haar leven en dat wij als trotse ouders voor haar mogen zorgen. We hebben haar terug gegeven aan God. We vinden het belangrijk dat niet ons plan en doel met haar leven naar voren zal komen, maar dat Gods plan in haar leven tot uiting zal mogen komen. We hebben haar mogen zegenen en gezondheid over leven gebeden.

Wat een voorrecht dat allebei de trotse oma's daar getuigen van mochten zijn.

Oma!!!!

Oma!!!!!!!!!!!!! Mams is er, wat een heerlijkheid. Ik hoef alleen maar op de bank te zitten en te genieten van mams, kids en mijn mannetje. Sharisa was meteen enthousiast, het enigste wat je de hele dag hoort is: oma, oma, oma........... Het geeft me zo'n rijk en compleet gevoel. Eindelijk kan ik mijn trotsheid en verliefdheid van mijn kids met mijn eigen mams delen. Onbeschrijfelijk!

Een van de mooiste cadeautjes ooit

Gisteren in het ziekenhuis is Joelle voor het eerst gaan lachen. De dokter was geweest en zei dat we naar huis mochten en spontaan kon Joelle niet stoppen om elke keer een grote glimlach voor me te geven. En die glimlach is niet gestopt. Dit was de meest bemoedigende glimlach in mijn leven ooit. Een glimlach van hoop, dankbaarheid en blijdschap. Of ze wilde zeggen, mamma ik ben echt ok hoor, we gaan lekker naar huis.

Tranen van blijdschap

Na een heftige week zijn we weer thuis!!!!!!!!!! Dank u Jezus! We zijn zo dankbaar om als gezin weer bij elkaar te mogen zijn en dat we Joelle vol leven gisteren mee naar huis mochten nemen. Ze was zo verschrikkelijk ziek. Dinsdag ben ik naar de dokter gegaan omdat ze alles bij elkaar schreeuwde van de pijn, je zag haar met het uur achteruit gaan. De dokter kon geen diagnose maken, een ding wist hij wel, er is iets goed mis, ze had ondertussen al bijna 39 graden koorts.We werden meteen doorgestuurd naar het ziekenhuis in Worcester waar de kinderarts een uitgebreid onderzoek heeft gedaan. Verschrikkelijk als ze je kleine meisje zo prikken en zeer maken, maar je weet dat het wel het beste is voor haar. Na 2 uur kwam de uitslag: hersenvlies ontsteking en een beginnende long en nierontsteking. Dat is wel even een klap in je gezicht. Dankbaar dat we veilig in het ziekenhuis waren en ze gelijk kon beginnen aan de antibiotica behandeling en ze de koorts probeerde onder controle te krijgen. We zijn zo trots op onze kleine Joelle, ze is een vechtertje. 24 uur per dag heb ik aan haar bed gezeten, haar liefde gegeven, voor haar gebeden en zomaar uren naar haar gekeken en geknuffeld. Een bijzondere tijd. Ik heb nooit echt beseft hoe ziek ze was tot gisteren. Ik kon alleen maar huilen van dankbaarheid. Bedankt voor iedereen die samen met ons heeft gebeden en heeft meegeleefd, dat betekend heel veel voor ons. Deze week gaan we niks doen, Joelle moet eerst op krachten komen en we zoeken nog naar de juiste voeding. Het is een allergisch meisje wat eczeem ontwikkeld en niet tegen blik melk en soja melk kan. Dus dat is een zoektocht, maar nu eerst genieten van ons gezinnetje en de appeltaart die we hebben gekocht om te vieren dat we weer bijelkaar zijn.

Super vakantie

Nog even genieten van een laatste vakantie dagje. Na 5 weken vakantie moet Abe morgen weer aan het werk, dus we hebben het er nog even van genomen. Gewapend met ons picknickmandje, emmertje en schepje en dikke vesten (je weet maar nooit) zijn we een dagje naar Hermanus geweest. Het waaide te hard voor het strand, maar Abe en Sharisa hebben nog even zand gehapt op de schommel op het strand. Daarna een wandeling over de rotsen langs de kust gemaakt, schitterend! Toen hadden we wel een ijsje verdiend. Wat een feest dag. Wat heerlijk om als gezin zo te mogen genieten.