Wij gaan op vakantie!!!!!!!!!!!!!!!!!

Even 3 daagjes er tussen uit. Zomaar, last minute. Ik zie er zo naar uit. Even weg uit Ashton, even helemaal samen met mijn bokkie, midden in de natuur. Ontbijten op de veranda met allemaal bergen om je heen, 's avonds samen knus een braai bij het huisje. Morgenochtend vertrekken we naar Tsitsikamma ( http://www.tsitsikamma.org.za/index.htm) en zaterdag zullen we weer terug komen. Bedankt he grote fan van ons dat je dit mogelijk maakt!!!! :-)! En we gaan opzoek naar de klipdassie hoor.

Een dag uit het leven van de familie Baardman

6.15 uur prrrrrrrrrrr, wekker gaat
Mirjam gaat douche, Abe gaat strijken
7.00 uur Samen ontbijten en bidden
7.20 uur We sluiten ons huis af, stappen in de auto en Abe brengt Mirjam naar juf Abrahams
om samen met haar de reis door te zetten naar de school
7.30 uur Abe haalt 3 andere mensen op in Ashton om vervolgens naar Montagu te rijden
8.00 uur School start
8.30 uur Bank gaat open
9.35 uur Mirjam mist Abe
14.00 uur School gaat uit Mirjam moet op school blijven totdat juffrouw Abrahams naar huis
gaat geen probleem als juf heb je altijd wel wat te doen en anders geniet Mirjam van
de zon en de gesprekjes met de kids die rond blijven hangen
16.15 uur Mirjam stapt haar huisje in en heeft zin in een heerlijk glas koude cola
16.30 uur Mirjam belt Abe om te zeggen dat ze heel veel van hem houdt
16.35 uur Mirjam start de computer op, doet de was of maakt iets schoon en begint eten te
koken, ondertussen checkt ze haar mails en haar blog. Jaja, vrouwen kunnen nu
eenmaal heel veel dingen tergelijk
17.30 uur Jippie, Abe komt ook thuis!!!
17.31 uur Abe geeft een lekkere zoen en hug aan Mirjam
17.35 uur Abe trekt zijn sportkleren aan en gaat hardlopen
18.15 uur Gezellig eten bij kaarslicht en bijkletsen van de dag
18.45 uur Abe gaat douche
19.00 uur Nieuws kijken, wat alleen maar gaat over Zimbabwe
De rest van de avond celgroep, mensjes bezoeken, lui een filmpje kijken, skypen etc
21.30 uur Mirjam maakt lunch klaar voor de volgende dag
21.45 uur Lekker naar bed.................

Verwonderingsboekje....

Het verwonderingsboekje.......dat kreeg ik van Gerard, mijn directeur in Nederland, toen ik op de Groen van Prinsterer begon te werken. Ik kon daar van alles in opschrijven waar ik me over verwonderde. Als ik dat verwonderingsboekje mee had gebracht hier naar Afrika had ik het al helemaal vol geschreven. Elke dag ben ik weer verwonderd over de cultuur, de mensen, het land. Vanochtend heb ik zo gelachen op weg naar school. De kinderen worden altijd bij de boerderij opgehaald met de bus om naar school te gaan. Veel kinderen staan al vroeg te wachten langs de kant van de weg. En het is koud, echt koud in de morgen. Ik heb altijd voor Abe gelachen als hij over de telefoon vertelde dat het koud was. Maar ik neem mijn lachen terug, want het is echt koud. Maar goed, wat doen deze kinderen dan om zichzelf warm te houden. Je ziet ze overal vuurtjes maken langs de kant van de weg. Ik was verbaasd vanmorgen, echt bizar, stinkend naar de rook komen ze dan op school. Maar warm hebben ze het wel.
Ook de kracht (electriciteit) onderbrekingen is nu wel een heftig ding bij ons. Ik ben wel blij dat ze nu vaste tijden hebben vast gesteld. Elke maandag, woensdag en vrijdagmorgen van 10 uur- 12 uur zal de stroom uitgeschakeld zijn. Bij Abe op de bank is het van 8 uur- 10 uur. Dit betekend veel voor de economie. Ja, en ook voor de computerjuf natuurlijk :-). Geen stroom, geen computer, geen business. Ik ben benieuwd hoe ver dit nog zal gaan. Straks is de stroom op en is alles weer terug bij af. Olie lampje, koken op vuur, weer ouderwets brieven schrijven naar elkaar....... Ook de coca cola fabriek heeft het zwaar. Door de stroom onderbrekingen kan er te weinig koolzuur geproduceerd worden, dus te weinig cola. Je ziet over in de winkels bij cola flessen: 2 flessen per klant!!!!

Familie met een gouden randje

Een ere plekje voor ons fantastische familietje!!! We houden van jullie en zijn baie trots op jullie!!! Dikke zoen!!!Ik zat vanavond foto's te kijken. Heerlijk om even weg te dromen naar Nederland...... Trouwens, vanacht heb ik toch gedroomd. Mark Dik, de tv presentator van de EO belde me op om te vragen of ik niet voor een weekje naar NL wilde komen. Ze hadden een nieuw programma over emigratie en wilde mij daar graag voor interviewen. Geweldig!!! Ik naar NL. Ik kreeg van Mark Dik een grote zak drop van de kruidvat, een Nederlandstalige cd, een een groot stuk kaas van de Kaasbest. Ik was helemaal in mijn nopjes. Maar het allerleukste was dat ik jullie allemaal even in mijn armen kon sluiten. En dan schrik je opeens wakker en blijkt het allemaal een droom te zijn. Hahaha, wat kan een mens toch raar dromen.

Ongeluk....

De schrik van mijn leven, in 5 seconden is het gebeurd. Het gaat allemaal zo snel. Ik besef het nog niet helemaal. Nog half shocked schrijf ik nu maar even van me af. Vanmorgen op weg naar school waren we de hoofdpersonen in een ongeluk. Mensen, dat is eng! 2 auto's zijn op ons ingereden. Wonderlijk, wonderlijk zijn er geen gewonden gevallen. Abe had me vanmorgen bij juf Abrahams en haar dochter Angen afgeladen. Ik rij altijd met hun mee naar school zodat Abe de auto mee kan nemen naar zijn werk. Vol goede moed stappen wij en nog een leerling van school in de auto om de eerste dag na de vakantie weer fris te beginnen. Je kent het wel zo'n eerste dag na de vakantie, altijd een beetje spannend. We rijden tussen de wijnboerderijen door zo naar school. Een mooie weg, elke dag zo'n vakantie gevoel. Maar dan opeens een klap, je ziet een paal en een hek op je afkomen, je weet niet wat er gebeurt. Maar ik heb geroepen, Heer stop die auto, want daar staat een hek en een paal. Voordat je het weet staat de auto gelukkig stil. Ik kijk om me heen of de andere ok zijn. Gelukkig, niks ernstigs. Maar dan komt er opeens een grote angst in me op. We moeten uit die auto zien te komen, straks ontploft hij. We kijken om ons heen, maar een deur kan er open. We kruipen allemaal door die deur. Bevend staan we buiten. 2 andere auto's om ons heen. Gelukkig, wonder boven wonder ook daar geen gewonden. God zorgt zo goed. Als je die auto had gezien en hoe we van de weg zijn gedrukt door 2 auto's, daar moesten wel gewonden zijn. Maar God heeft ons echt beschermd. Mijn pols begint nu wel behoorlijk pijn te doen, ik denk dat ik de klap heb opgevangen met mijn pols. Maar dit is maar een kleinigheidje, dat gaat ook wel weer over. Even besef je dan, in 5 seconden kan je leven totaal veranderen. Ik besef nu helemaal, we moeten niet op ons gat blijven zitten, we moeten genieten van ons leven en andere mensen bemoedigen in het leven.Wacht niet om een andere persoon in de bloemetjes te zetten als die dood is, nee, doe het nu, vandaag nog!!!!! Geef een ander complimenten. Je kan nooit genoeg complimenten geven. Het is zo belangrijk om een ander op te bouwen. So, go for it!!!!

Blij!!!!

Jippie hoezee!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Mijn vriendinnetjes; Rachel, Meta en Christine komen naar Afrika. Ze hebben vandaag geboekt. 20 december vliegen ze en 9 januari gaan ze weer terug. Echt super leuk. Abe is een beetje bezorgd :-)........4 vrouwen in huis?!?!?! Hahaha, dat is gezellig.

Knipoog uit de hemel

2 Dankbare, gelukkige, lachende, lieve mensen. God is zo goed. Een heel speciaal iemand uit Nederland heeft ons geld gegeven om een bijbel te kopen voor Adie en Nettie. Zo bijzonder, dank U Jezus voor die personen!!! Ook Adie en Nettie willen jullie bedanken!!!Vanavond mochten we de bijbel geven. Ze zijn trots en ontzettend danbaar. Ze zijn verbaasd en bemoedigd. Dit zal hun dichterbij God brengen en zo kunnen ze een voorbeeld zijn voor hun kinderen. En weet je, van geven word je zo blij, zeker als je die dankbare gezichten ziet.

I worship You

Hoe voeg je een video toe op je blog???? Na lang proberen, uploaden hoop ik dat het eindelijk is gelukt. Zomaar een test......

Diep geraakt

Het huis is klein, piepklein, maar erg netjes. Je stapt gelijk het keukentje binnen, wat vervolgens ook de eetkamer en de woonkamer is. Het zal zeker niet groter zijn dan 3 bij 3. Gordijntjes maken de scheiding naar het volgende vertrek, de slaapkamer. We stappen binnen en worden hartelijk begroet. "Welkom, fijn dat jullie er zijn." Adie, een van ons teamleden van de ministry wordt morgen geopereerd, dus we gingen even langs om hem en zijn gezin te bemoedigen. Terwijl we daar voor hun waren, hebben ze mij, zonder dat ze het door hadden enorm bemoedigd. Het bezoekje van gister avond laat me niet los. Na eerst met Adie en zijn vrouw Nettie gekletst te hebben worden de kinderen erbij geroepen. 4 prachtige dochters, eigenlijk zijn het er 5, maar een studeerd in Worchester. Ik dacht: al die kinderen in dit huisje?!?! Ook al waren we er vaker geweest, het raakte me nu zo diep. Ook de verhalen van Adie en Nettie. Vorige week hadden we het over de bijbel van Adie, hij zei: 'ik heb geen bijbel meer. Toen mijn dochter geslaagd was voor haar examen en ging studeren heb ik mijn bijbel aan haar gegeven. Ik vind het belangrijk dat als ze daar op college is ze het Woord van God kan lezen.' Ook het verhaal van Nettie raakt me. Ze werkt al 26 seizoenen in de fabriek. Geen vast werk, want dat is er niet. Een minimum salaris waarvan ze voor al haar 5 kinderen moet zorgen. Ze is nooit verder gekomen dan groep 7. Ook al wilde ze wel verder leren, dat kon gewoon niet, ze moest werken om te overleven. En nog steeds, werken om te overleven. Haar moeder hart raakte me diep. Ze zei: 'als ik een beetje geld heb zal ik eerst schoenen kopen voor mijn dochter, voordat ik het voor mezelf zal kopen.' Wij in Nederland zouden blij zijn als we een weekje vakantie zouden hebben, maar zij was gisteren bezorgd. Misschien sluiten ze de fabriek een week extra. Gevolg, een week geen inkomsten. Gevolg, een moederhart maakt zich grote zorgen, ze moet voor haar kinderen zorgen. Het heeft me diep geraakt, nu ik dit schrijf komen de tranen weer naar boven. Wat zou ik zo graag dit gezin willen helpen. Ze een groter huis willen geven, ze kleren voor de winter willen geven, ze een flinke zakcent willen geven zodat ze genoeg te eten hebben komende winter, Adie een bijbel willen geven. Terwijl mijn hart huilt voor hun, zijn het van die prachtige mensen. Je ziet dat ze in dit alles op God vertrouwen. En wij met hun. In dit alles hebben ze mij enorm bemoedigd en kunnen we veel van ze leren.

beestenboel

Het is weer eens een beestenboel rondom ons huis deze week. Ik was van de week echt bang. We komen met ons autootje aangereden bij ons huis om vervolgens de auto in de achtertuin te parkeren. Abe stapt uit de auto om de 'garage'deur naar de tuin te openen. Hij komt terug, springt verschrikt in de auto, rijdt de tuin en zegt: Mirjam, je gaat nu heel vlug ons huis in en wacht op mij. Ik denk: wat is er nu toch aan de hand. Hij zegt: er zit daar een slang en die ga ik nu dood maken. Getsiederrie, we hadden juist een film gezien over een vrouw die was gebeten door een slang en toen was overleden. Nou, lekker zeg. Ik ren verschrikt het huis in en doe maar een gebedje voor Abe. Ik hoor hem letterlijk vechten met de slang. Een steen klettert een paar keer op de grond en na een paar minuten komt mijn mooie man, gelukkig heel huids het huis in. Hij heeft het 'gevecht' gewonnen. Hij zei: ik heb gewoon een paar keer heel hard geslagen, beter te veel dan te weinig, want ik wil zeker weten dat hij dood is. Deze tijd van het jaar is het slangen tijd, brrrrrr.
Gisteren stap ik het huis uit, ligt er een of ander dood beestje voor de deur. Niet een pissenbed of een torretje. Nee, een vleermuis. Verschrikt doe ik een stap achteruit, vervolgens weer een stap naar voren om het eens goed te bekijken. Maar uiteindelijk laat ik hem maar liggen, toch een beetje bang om een dode vleermuis weg te halen. Ook hebben we vorige week een van de tien plagen van Mozes beleefd. De waterkriekenplaag. Niet normaal, de hele straat vol, vol, vol met waterkrieken die heen en weer springen. Ik heb mijn ogen uitgekeken. Gelukkig doen die beestjes niet zoveel, maar waar ze opeens vandaan komen? En het rare was, de volgende dag waren ze ook weer weg. Alleen alle dode krieken lagen nog op de weg. Het is dus een heerlijke beestenboel in Ashton.

de koks.....

Hello My name is Johanna and im a learner at Wakkerstroom-west Primery.
This week I was at mis Baartmans house and that was realy nice.I wiseh you
can see what kind of prêt we have .Thats all I whant to tell you.Thats very nice
to write you some letters .

GOOD BYE YOU ALL IN THE NEDERLAND.

logeerpartij

My naam is Johanna Bonani en ek is in graad 8 ek is 15 jaar oud en my skool se naam is Wakkerstroom-Wes Primer dit is baie lekker om skool te loop want ek wil eendag `n baie goeie werk gaan behaal dit is ook lekker om te leer en om te werk .My droom is ek wil eendag `n akteur word .My stokperktjie is sing dans en swem .My ginsteling kos is pasta en pezza .My rolmodel is Beyonse` want ek hou baie van haar music . En my ginsteling tv program is Villa rose en Rent . Ek hou van eet en ek hou van lag. ek hou baie van music .My ginsteling kleur is pink en ligte blou.