eigenwijs

Sharisa met haar 2 oma's. Mams is vorige week weer terug gevlogen. Een paar tranen hebben gevallen op Kaapstad, maar we weten dat het goed zo is. We hebben een geweldige tijd samen gehad en het was een voorrecht om haar om ons heen te hebben. Mams, u bent een top oma!!!

De andere foto is Sharisa met haar nieuwe roze aapje, zondag gekregen van haar vriendje Joshua-Jay. Elke keer als ze het aapje ziet moet ze weer lachen. Het is toch zo'n skattebol!

Jaja, een van haar eerste flesjes. Ze had er in het begin nogal moeite mee, maar het gaat nu steeds beter. Een ideale uitvinding zo'n breastpump. Want ik vond het behoorlijk heftig om elke drie uur haar aan de borst te hebben. En overal en nergens he, in de auto, in het winkelcentrum, in een restaurantje. Ik heb het allemaal gedaan maar zo'n flesje geeft toch behoorlijk wat rust als je op stap bent.

Met mams waren we 2 daagjes in Kaapstad en heerlijk, een groot bad! Sharisa is samen met papa in bad geweest, dit was echt feest voor haar, ze vindt water zo lekker. Ja en het badje thuis is maar klein.

Het is heerlijk om met Sharisa te tutten, te spelen etc. Dan ben je opeens echt op en top moeder. en dat valt soms weleens tegen in een andere cultuur. Ik kan behoorlijk eigenwijs zijn en nu weet ik waarom. Ik heb het soms hard nodig. Als moeder krijg ik hier weinig waardering, bevestiging. Abe en ik doen de dingen 'anders' dan de gemiddelde Afrikaan. Daar word je soms best raar op aan gekeken. Hier wat voorbeelden:

* Sinds mams weg is slaapt Sharisa op haar eigen kamertje in haar eigen bed, hier is het zo dat het kind bij papa en mama in bed slaapt.

* Babietjes in Afrika mogen bijna niet huilen, dan is er gelijk wat mis en moeten ze vol gestopt worden met medicijnen. Een baby is een baby en mag soms best even huilen denk ik dan.

* Die medicijnen geven ze al uit voor zorg, babietjes worden hier vol gestopt. Dan maken ze een flesje water klaar met druppeltjes medicijnen en hebben dat dus altijd bij de hand. Nou, wij gaan alleen voor borstmelk. Dat is toch wel heel raar hier.

* 's Avonds in het donker op stap met je kind, oehhh, je kan maar beter thuis blijven. Wij nemen Sharisa overal mee naar toe.

* Ze zijn hier best bang voor het weer, een baby wordt in dekens gedraaid voordat ze naar buiten gaan, ja, want die wind kan je kind ziek maken en die zon dan........... Ik als Nederlander stap door 'hagel, wind regen en zonneschijn' met haar.

Zo zie je, wij doen echt ons eigen ding. Dat is soms best moeilijk, omdat mensen je bevraagtekenen en je niet altijd helemaal snappen. Gelukkig staan Abe en ik samen sterk. Proberen zoveel mogelijk onze culturen overboord te gooien, Gods cultuur tot uiting te brengen in ons gezinnetje, ons niet te storen aan iedereen en we doen wat voor ons werkt.