Tranen van blijdschap

Na een heftige week zijn we weer thuis!!!!!!!!!! Dank u Jezus! We zijn zo dankbaar om als gezin weer bij elkaar te mogen zijn en dat we Joelle vol leven gisteren mee naar huis mochten nemen. Ze was zo verschrikkelijk ziek. Dinsdag ben ik naar de dokter gegaan omdat ze alles bij elkaar schreeuwde van de pijn, je zag haar met het uur achteruit gaan. De dokter kon geen diagnose maken, een ding wist hij wel, er is iets goed mis, ze had ondertussen al bijna 39 graden koorts.We werden meteen doorgestuurd naar het ziekenhuis in Worcester waar de kinderarts een uitgebreid onderzoek heeft gedaan. Verschrikkelijk als ze je kleine meisje zo prikken en zeer maken, maar je weet dat het wel het beste is voor haar. Na 2 uur kwam de uitslag: hersenvlies ontsteking en een beginnende long en nierontsteking. Dat is wel even een klap in je gezicht. Dankbaar dat we veilig in het ziekenhuis waren en ze gelijk kon beginnen aan de antibiotica behandeling en ze de koorts probeerde onder controle te krijgen. We zijn zo trots op onze kleine Joelle, ze is een vechtertje. 24 uur per dag heb ik aan haar bed gezeten, haar liefde gegeven, voor haar gebeden en zomaar uren naar haar gekeken en geknuffeld. Een bijzondere tijd. Ik heb nooit echt beseft hoe ziek ze was tot gisteren. Ik kon alleen maar huilen van dankbaarheid. Bedankt voor iedereen die samen met ons heeft gebeden en heeft meegeleefd, dat betekend heel veel voor ons. Deze week gaan we niks doen, Joelle moet eerst op krachten komen en we zoeken nog naar de juiste voeding. Het is een allergisch meisje wat eczeem ontwikkeld en niet tegen blik melk en soja melk kan. Dus dat is een zoektocht, maar nu eerst genieten van ons gezinnetje en de appeltaart die we hebben gekocht om te vieren dat we weer bijelkaar zijn.