robotje

Voor het eerst 2 nachten geslapen zonder dat het gevoel uit mijn handen weggaat. Heerlijk weer! Dinsdag ben ik naar de gespecialiseerde dokter geweest. Ook weer een ervaring rijker. Afrika is maar bijzonder. Abe belt maandag of ik dinsdagochtend maar niet langs kon komen, omdat Abe dan een cursus heeft in Worcester. Kunnen we het mooi combineren. Dan denk ik nog heel Nederlands aan wachttijden van weken. Maar nee hoor, geen probleem. Zodra we in Worcester zouden aankomen kon ik wel even naar binnen lopen. Zo gezegd, maar ook zo gedaan. Ik hoefde niet te wachten, werd goed en professioneel geholpen en stond in een kwartier weer buiten met mijn spalkjes in mijn handen. Helemaal verbaasd, dus genoeg tijd over om nog even te shoppen. En wel te verstaan, mijn eerste echte babyshopping. Wat voel je je dan volwassenen en trots. Ons eerste pak luiers gekocht, afveegdoekjes en een paar broekjes en sokjes. Ik heb er op en top van genoten. Was daarna helemaal uitgeput, mijn energie level is toch iets lager :-).
Maar die spalkjes, het werkt fantastisch. Je moet maar denken aan polsbeschermers voor bij het skaten. Je kan je pols niet bewegen zodat de zenuwen niet bekneld kunnen raken. Abe noemt me robotje. Dan maar een robotje, maar het werkt. Ben er erg blij mee.