maandag 17 maart 2008

Je kan niet heel de wereld veranderen, maar wel iemands wereld!



Gewoon even twee foto's waar ik elke dag loop. Dit gebouw is de dependance van de school. We huren dit gebouwtje van een kerk, maar er zijn problemen. Laatst stonden de 60 kinderen gewoon op straat, letterlijk, omdat de kerk het gebouw gesloten had van de een op andere dag. Onvoorstelbaar toch! Wie zet er nou 60 kinderen op straat, terwijl het onderwijs zo hard nodig is. De andere foto is de weg naar de school. Aan het einde van het pad staat de school, midden tussen de perzikwijngaarden en omgeven door bergen. Is het niet schitterend?! Ik krijg steeds meer en meer een hard voor de school en de kinderen. Ik praat veel met de kids en ook vooral met de wat oudere meiden. Soms breekt het je hart gewoon. Vrijdag vertelde een meisje: 'Juffrouw, mijn moeder had een baby gekregen, maar na een paar dagen is het overleden. Dit was zo erg juffrouw, want we waren allemaal zo blij met de baby.' Ik vroeg vervolgens hoe het kwam dat de baby was overleden en dan krijg je dit als antwoord: Juffrouw, mijn moeder moest heel hard werken van de boer toen ze zwanger was. Ze heeft zo hard moeten werken dat de baby doordoor is overleden.' Verschrikkelijk toch, dit is toch gewoon slavernij. Dat dit gewoon nog kan. En dit is maar een voorbeeld van wat er gebeurt. Veel ouders van deze kinderen, weet je wat hun salaris is,12 euro 50 in de week. En ze werken hard, zo ontzettend hard. Van dat geld moeten ze alles doen. Ik kan wel huilen, maar wat een voorrecht om dan daar op school te werken, de kids het beste te geven. Ik zou ze allemaal wel financieel willen helpen of nieuwe kleren willen geven. Maar dat kan gewoon niet. Ik draag elke dag de uitspraak met me mee: Je kan niet heel de wereld veranderen, maar wel iemands wereld. En dat is zo waar, zo ontzettend waar. Financieel kan ik de kids niet allemaal helpen, maar ik kan ze wel liefde, aandacht geven en vertellen over God, ze bemoedigen en een luisterend oor voor ze wezen, wat vaak nog belangrijker is dan finanaciele ondersteuning. Dit maakt me elke dag weer gemotiveerd om naar mijn werk te gaan.

4 opmerkingen:

Anoniem zei

Mooi stukje zus!!!! Liefde is het allerbelangrijkste wat er is!!!
Gr esther

Anoniem zei

Wat een tegenstelling met de school hier waar ik vandaag gewerkt heb. Hier hebben de kinderen alle luxe en dan nog kunnen zo ruzie maken om een ton of zo, terwijl het hele plein vol ligt met spullen.
Soms word ik daar zo moe van.
Het is met recht een andere wereld.
Je kan wel psychologie gaan studeren, om deze kinderen nog beter te helpen. Maar ja je hebt ook een gave om met deze kinderen te werken.
Fijn dat je zo tot zegen mag zijn.
Liefs, mamma

www.olga.blogspot.com zei

hoi dit is even een proef voor oma.
liefs, mams

Anoniem zei

Lieve Mirjam,
Wat een schitterend weggetje. Maar wat een nare verhalen.
Wat fijn om te lezen dat die kinderen zo je hart hebben. Ik zie je het ook helemaal doen.
Maar ook goed voor jezelf zorgen hoor weer op tijd opladen he!!
Liefs Irma