Nieuws van ons wondertje

Met tranen in zijn ogen rijdt trotse pappa Abe weer richting huis. Tranen van ontroering, van blijdschap. We komen net terug van de verloskundige en hebben ons kindje weer mogen bewonderen. Terwijl ons kindje de laatste 2 weken druk bezig is met de ene salto na de andere was het wel heel bijzonder om ook de armpjes, vingertjes, neusje, hoofdje, knieen, beentjes, buik, ruggenwerf etc te mogen zien. De verloskundige kon er maar niet over uit hoe mooi ons kindje is, hoe prachtig mijn buik is, ja, als je een Baardman met een Lodder kruist en je laat het helemaal aan God over........ een prachtig wonder dus wat erin mij groeit. De verloskundige zei ook dat het een groot kindje is, niet vet, gewoon groot en al ver ontwikkelt. We mogen ervan uitgaan dat ons babaatjie wel iets eerder zal komen. Hij heeft de uitgerekende datum maar een week vervroegd naar 21 maart. Maar we zien wel, als ons kindje er klaar voor is om de wereld te gaan ontdekken, meer dan welkom, wil ons kindje nog langer bij mij in de buik blijven, dan heeft ons wonder die bescherming nog even nodig.